قیام امام حسین وامربه معروف نهی از منکر
این دو نص در فتوح آمده است و امام ازهمان ابتداي حركت، در وصيتش به برادر محمد بن حنفيه نوشت: من نه به دليل خودخواهى يا خوشگذرانى يا فساد و يا ستمگرى از مدينه خارج می شوم، بلكه هدفم اصلاح در امت جدم است و خواسته ام امر به معروف و نهى از منكر میباشد. مى-خواهم به سيره و قانون جدم و پدرم، على بن ابى طالب، عمل كنم وسیره الخلفا الراشیدن المهدیین رضی الله عنهم. ودر جای دیگر میفرماید: فلما فرغ من صلاته جعل يقول: اللّهم! إن هذا قبر نبيك محمد و أنا ابن بنت محمد و قد حضرني من الأمر ما قد علمت، اللّهم! و إنّي أحب المعروف و أكره المنكر، و أنا أسألك يا ذا الجلال و الإكرام بحق هذا القبر و من فيه ما اخترت من أمري هذا ما هو لك رضى.(فتوح ابن اعثم کوفی ج 5 ص21) با اشاره به دونص بالا میتوانیم از عوامل پویایی تشیع را قیام امام حسین ذکر کرد. زیرا امربه معروف ونهی از منکر یکی از ارکان دین که عاملی در برپایی مولفه های دینی می باشد با تاکید امام حسین در جامعه نمودار بهتری پیدا کرد. پس از امام حسین قیامهای متعددی علیه ظلم وستم صورت گرفت که همه این قیامها از قیام عاشورا الهام گرفته بود این قیمها ومظلومیت علویان سبب شد برخی از شیعیان به جای مانده به نقاط مختلف بروند وسعی در پراکنده کردن عقاید شیعی کنند.